On Monday I was supposed to receive a medal. It’s one of those traditions the purpose of which I don’t understand: you get one after twenty years as a civil servant. But it isn’t merit based – everyone gets one. All you have to do is stick with it two decades. That made me think.
I never really made a considered career choice. I got very lucky in that my coming of age corresponded with Sweden’s joining the EC, as it was then. My training made me a good candidate for the job of interpreter, and my knack for languages ensured that I made it through a training programme many failed.
After that a job was guaranteed, and so I took it, because it was interesting and well paid, and my then-girlfriend-later-to-become-mother-of-my-children-and-ex-wife was also offered one, we moved in together, and the rest is history.
Only…
Twenty years on, interpreting isn’t interesting any more, as there are no new challenges, only variations on well-known ones. Happily, I’ve been able to do other things for the last couple of years – working as a journalist, writing speeches and scripts for commercials – but now that’s coming to an end.
And so the question arises: do I really want to be nothing else but an interpreter for another twenty years? The answer is obviously no, but then the real question is, what do I want to do instead?
Write. Be creative. Travel. Experience. How best to combine these things? Well, being a blogger is one good way of doing it, obviously, but it doesn’t pay – for me, at least. They say to have three hobbies: one to keep you in the money, one to keep you fit, and one to keep you creative, but I’d like to combine the three, if possible. The Japanese concept of Ikigai is a better model: the point where what you love, what you’re good at, what you can make money doing and what the world needs intersect, that’s where you should strive to be, because that’s your ikigai, literally your reason for being.
So what’s my reason for being?
Tolk/vertaler is dus je beroep, ik vermoedde al zoiets. En daarna journalist, net als ik. Waarover heb je zoal geschreven, voor welke media?
Tolk ben ik. Maar ik schrijf gewoon hier, voor mijn eigen gebruik, zelfs of reis-reporter te worden altijd mijn droom was.
Die ambities had ik vroeger ook. Nu wil ik het liefst rechtbankverslaggever worden. Ik zie die tolken altijd ploeteren in de rechtbank. Moeilijk vak. Maar dat geldt ook voor journalistiek. Diepgravende onderzoeksjournalistiek zonder te snelle hijgende deadlines vind ik prettig. Ik ga nu verder met je reisverslagen.
Is je moedertaal Engels?
Reisjournalistiek is toch ook een sort van onderzoeken, niet? Ik hoop dat je mijn verslagen interessant zal vinden…!
(Mijn moedertaal is Zweeds.)
Reisjournalistiek is ook een soort van onderzoeken.
Ik heb een paar reisblogs geschreven, een over Guadeloupe/Dominica en een voor mijn studie journalistiek: Barcelona: de invloed van het toerisme op de economie. Ik kwam daar precies op het moment dat er een manifest was, over de onafhankelijkheid van Catalunya, dus ik moest snel schakelen.
Ik heb het grootste deel van je verslagen met veel interesse gelezen.
Ik ben je tegengekomen op okcupid. Mijn insteek is dus eigenlijk een andere dan reisverslagen lezen, maar dit zou een leuke manier kunnen zijn om elkaar beter te leren kennen.
You had better write me on OkCupid then. 😄
I did !😊